Mijn grootmoeder was van een sterk ras. Zijzelf is 94 jaar geworden, haar broers en zusters haalden allemaal de tachtig jaar. Alleen Oscar werd maar 22. Hij ligt begraven op het Belgisch oorlogskerkhof van Houthulst. Hij was een slachtoffer van 'den duits'. Oscar Becu was één van de duizenden die de 'grote oorlog' net niet uitgediend heeft. Hij stierf toen er plannen werden gemaakt om de wapenstilstand in 1918 te tekenen. Het mocht niet zijn.
Kon ik het grootmoeder kwalijk nemen dat zij van de Duitsers nooit meer moest hebben? Nochtans had de soldaat, die Oscar doodgeschoten heeft het ook niet zo gewild. En wellicht heeft Oscar zélf ook vijanden verwond of gedood, daar aan de Yzer???
Eén verhaal van één familie. Vandaag, naar aanleiding van 11 november, worden er zoveel verteld. De grote oorlog. Duizenden graven van nog zoveel meer duizenden soldaten. Niet toevallig wil ik een foto van "het treurend ouderpaar" hier plaatsen. Sorry grootmoe, het is gemaakt door de Duitse Käte Kolwitz, maar het is het mooiste oorlogsbeeld dat ik hier kan zetten.
Iedereen van onze Voorstad weet natuurlijk dat deze twee beelden op het Duits oorlogskerkhof van Vladslo staan. De expressie van een ouder, die een zoon verloor in zinloos geweld. In een zinloze oorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten